Private Popcorn Fumes – Not to be Inhaled. (They stink).

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΩΝ

Η ομάδα έχει μόνο ένα άτομο. Εμένα και τους άλλους. Κι αν ελπίζετε σε ώρες συλλογισμού και βαθύτερων εννοιών για να ξεχάσετε, να βαρεθείτε η να μαστουρώσετε, ξεχάστε το. Ούτε ικανή είναι η ομάδα ούτε τόσο υπαρκτή. Η αλήθεια της βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στο ότι ελπίζει να μην ανήκει σ' αυτή τη γη. Δεν λέω σ΄αυτό το σύμπαν γιατί αφήνουμε και μια μικρή ελπίδα ασθενικά να αναπνέει, πως μπορεί κάποια στιγμή να τηλεμεταφερθούμε στις ερήμους και τα δάση των πλανητών του "Πολέμου των Άστρων".

Χρησιμοποιούμε τις μελωδίες ως παυσίπονα. Ας μην το πολυσκεφτόμαστε. Η γη αυτή αγάπησε τον άνθρωπο, όχι τα φαντάσματα. Υπάρχει μια σφαίρα πιο πάνω από την ατμόσφαιρα που προστατεύει τον άνθρωπο και φυλακίζει τα φαντάσματα. Μόλις κάποιος ξεπεράσει τα σύνορα της, μεταμορφώνεται. Οι άνθρωποι γίνονται φαντάσματα και τα φαντάσματα άνθρωποι. Αυτή είναι κοσμοθεωρία της κοινωνίας των μονίμως εξαντλημένων.

Μην νομίζετε πως τα φαντάσματα είναι κάποιο είδος εξωγήινου. Ήταν άνθρωποι κάποτε, μα η μοίρα τους ήταν να μην αντέχουν τον ήλιο, και αναγκάζονται πια να κοιμούνται τη μέρα και να ξυπνούν τη νύκτα. Μπορούν να ζουν και τη μέρα , δεν είναι vampires, μα αυτό τους εξαντλεί. Τελικά, για κάθε φάντασμα έρχεται μια στιγμή που ονομάζεται η στιγμή της παραίσθησης. Τότε το φάντασμα αποκτά είτε την λεγόμενη "ανοσία του φωτός" ή την "κατάρα της φωτοφοβίας". Η μεν δίνει την ικανότητα να ζει το φάντασμα ως άνθρωπος ώστε πια είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τον άνθρωπο από το φάντασμα, η δε αφαιρεί από το φάντασμα κάθε αμυδρή αντίσταση στο φως ώστε πια είναι αδύνατο να αντικρίσει την ημέρα. Η κοινωνία των μονίμως εξαντλημένων ερευνά το ενδεχόμενο όλοι μας να ήμασταν κάποτε φαντάσματα. Ακόμα όμως βρίσκεται στο σκοτάδι.

Αυτό που δίνει ζωή στο φάντασμα είναι η λεγόμενη "Αρχή της έμμονης του αγνώστου". Αυτό που δίνει ζωή στον άνθρωπο είναι η "Αρχή της έμμονης στην βεβαιότητα". Η πρώτη αρχή θεωρεί ως αναπόφευκτη την συνεχή παρέκκλιση από το ορατό και σύνηθες, λόγω της ανυπαρξίας της απόλυτου γνώσεως, και του φυσικού περιορισμού στο οπτικό πεδίο της αντίληψης, αισθητηριακής και διανοητικής. Η δεύτερη αρχή θεωρεί απαραίτητη την μη παρέκκλιση από το ορατό και το σύνηθες. Υπάρχουν δυο είδη άγνωστου. Το ορατό και το μη ορατό. Η δεύτερη αρχή βασίζεται στη έλξη που ασκεί το πρώτο είδος , το ορατό. Η πρώτη αρχή βασίζεται στη έλξη που ασκείται από το δεύτερο είδος. Η κοινωνία των μονίμως εξαντλημένων ερευνά το αίτιο της διαφοροποίησης μεταξύ αυτού που δίνει ζωή στο φάντασμα και αυτού που δίνει ζωή στον άνθρωπο. Ακόμα όμως οι έρευνες βρίσκονται στο σκοτάδι.

[Αυτό είναι το κατακάθι μιας εποχής που όλα θα μπορούσαν να έχουν πάει τυπικά καλά στο σύμπαν μου αλλά απέκτησα την κατάρα της φωτοφοβίας. Με σκλάβωσε η ελευθέρια μου. Το μοιράζομαι για να το ξεφτιλίσω μπας και εξαγνιστεί. Η ματαιοδοξία μου δεν με αφήνει απλά να πλύνω το φλιτζάνι.]