Augusto Pinochet

Δεν είμουν εκεί, μα ξέρω.
Ότι ξερό είχε απομείνει, τώρα το πήρε ο αέρας.
Δε μένει παρά μια φωτιά και μια ευχή,
γι' αυτούς που απομείναν μόνοι...

Τώρα που τα τάγματα του θανάτου και η φρίκη
γίναν υγρές και σαπισμένες σάρκες,
δε μένει μόνο παρά μια επιθυμία...

Τέτοιες ώρες πώς μπορεί κανείς να μη θυμάται
και πως να παρηγορηθεί...
Τώρα που η νέμεση ποτέ δε θα ρθει...
και ποτέ η τίση δε θα χαϊδέψει
το κουρασμένο κορμί τους...

Τώρα μια φωτιά και μια ευχή μόνο απομένει...

Η μάνα σου να σε βλέπει να υποφέρεις και να εξαγνίζεσαι
μ' ενα μαρτύριο κι ένα πόνο αβάσταχτο...
Να καίγεσαι για πάντα,

μέχρι το αίμα νερό να γίνει...