Απαντηση στην Μ. που χθες μου ειπε οτι αν εκλογικευω τα συναισθηματα μου τοτε τα καταστρεφω.

Δεν φοβαμαι να προσπαθω να εκλογικευω τα συναισθηματα μου. Ειναι μια καθαρα ενστικτωδης διαδικασια με σκοπο την ικανοποιηση του νου μου. Ενα συναισθηματικο παιγνιδι με τη λογικη ή ενα παιγνιδι της λογικης με τα συναισθηματα. Τιποτα παραπανω. Δεν καταστρεφει τιποτα.

Γιατι αυτο που απολαμβανω απο τα συναιθηματα μου δεν ειναι η αδυναμια να ερμηνευτουν ή η αγνωστη φυση τους, που μπορει να χασεις με την αποκωδικοποιηση τους.
Ειναι η γευση που ετσι κι αλλιως αφηνουν στα χειλη μου, το μουδιασμα που ετσι κι αλλιως μου αφηνουν στα δαχτυλα, ο πονος η η χαρα που ετσι κι αλλιως μου προκαλουν.
Αποκωδικοποιημενα η μη.

Αν φοβασαι να εκλογικευεις τα συναισθηματα σου για να μην τα χασεις ειναι επειδη δεν εχεις νιωσει ποσο πιο δυνατα ειναι απο τη λογικη σου, ωστε η αναλυση τους να μην ειναι παρα ενα φιλικο χτυπημα στην πλατη... Ποσο πιο δυνατα μπορει να γινουν περα απο καθε λογικη... Ωστε πια η αποκωδικοποιηση τους να μην ειναι ικανη ουτε αντιληπτη να γινει...

Γιατι οταν κατι συμβαινει μεσα σου δεν ειναι μονο η ψυχη σου που συμμετεχει... Θελει και το μυαλο σου να συμμετεχει... Ολο σου το ειναι θελει να συμμετεχει... Δωσε λοιπον σ΄ολες τις πτυχες του εαυτου σου ισες ευκαιριες να ζουν τις εμπειριες σου οπως τις εκλαμβανει η καθεμια. Η ψυχη με τα συναισθηματα, το μυαλο με τη λογικη, το σωμα με τις αισθησεις. Κι οταν αυτα παιζουν μαζι... τοτε ευτυχια... Και η αποπειρα εκλογικευσης ειναι ενα μερος αυτου του παιχνιδιου. Μη το φοβασαι... Πρεπει να συμφωνησουν ολοι για να χαλασει το παιγνιδι. Η λογικη μονη της δεν μπορει να χαλασει τιποτα. Το κομματι της κανει, οπως κανει και η ψυχη το δικο της...

Εισαι ολοκληρη η δεν εισαι καθολου.
Μην φοβασαι και μην αδικεις κανενα μερος αυτου του "ειναι" σου.
Ειναι αμαρτια. Η χειροτερη...